اگر شما هم یکی از موجودات فرازمینی متعلق به جهانی دوردست در خوشه‌‌ی ستاره‌‌ای M13 بودید، شاید روزی میتوانستید یک پیام رادیویی را از زمین دریافت کنید که به زبان باینری نگاشته شده بود.
با رمزگشایی از این پیام، میتوانستید یک تصویر بسیار زیبا از اطلاعات پایه‌ای انسان شامل ساختار DNA، نمایی از منظومه‌‌ی شمسی و تصویری از یک مرد (البته بدون سر!) را به‌دست آورید.
۴۴ سال پس از ارسال این پیام از رصدخانهی آرسیبو در پورتوریکو، امروز گروهی در این رصدخانه امیدوارند بتوانند الهام‌‌بخش کودکان و نوجوانان باشند تا یک پیام جدید را برای نسل بعدی طراحی کنند. فرانسیسکو کردوا، مدیر رصدخانهی آرسیبو میگوید:
جامعه‌‌ی ما و همچنین فناوری ما از سال ۱۹۷۴، تغییرات زیادی داشته است.
بنابراین اگر ما امروز می‌‌خواستیم پیام خود را بازنویسی کنیم، در این پیام چه می‌‌گفتیم؟ ظاهر آن به چه شکلی بود؟ چه آموزش‌‌هایی لازم است تا بتوان یک پیام صحیح از سوی زمینی‌‌ها طراحی کرد؟ او اضافه کرد:
این‌‌ها پرسش‌هایی هستند که ما پیش روی نسل جوان در سرتاسر جهان گذاشته‌‌ایم تا پیام جدید ارسالی از سوی آرسیبو را بازنویسی کنیم.
رصدخانهی آرسیبو در پورتوریکو
با این حال، این فرآیند به‌همین سادگی نخواهد بود. پژوهشگران توضیح می‌دهند که گروه‌‌هایی ۱۰ نفره از دانش‌‌آموزان (از مقطع کودکستان تا کالج) باید بتوانند شواهدی را رمزگشایی کنند و در این فرآیند، درمورد علم فضا آموزش ببینند.
بعد از پایان یک‌سری از پروژه‌ها، برندگان در طول هفته‌‌ی بزرگداشت این رصدخانهی در سال ۲۰۱۹، اعلام خواهند شد.
مقاله‌های مرتبط:
تاریخچه‌‌ی پیام اولیه‌‌ی آرسیبو بسیار شگفت‌انگیز است. این پیام رادیویی تقریباً به‌‌مدت سه دقیقه طول کشید و دقیقاً از ۱/۶۷۹ رقم باینری تشکیل شده بود (انتخاب این عدد از آن جهت بود که ۱/۶۷۹ یک عدد شبه‌‌اول به حساب می‌‌آمد).
مقصد این پیام، خوشه‌‌ی ستاره‌‌ای M13 بود که ۲۵ هزار سال نوری از زمین فاصله داشت. بنابراین کمی طول خواهد کشید تا بفهمیم که آیا این پیام به آنجا رسیده است و آیا بالاخره پاسخی از بیگانگان دریافت خواهیم کرد یا خیر.
در آن زمان، این کار بهعنوان نوعی حرکت نمایشی تلقی میشد تا به‌‌گونه‌‌ای ابعاد ماهواره‌‌ی ۱۰۰۰ فوتی این رصدخانه (معادل ۳۰۵ متر) را به رخ جهانیان بکشند؛ این تجهیز در آن زمان، بزرگ‌ترین و قدرتمندترین ماهواره در نوع خود محسوب میشد.
گفته می‌شود که این واقعه، اشک را در چشمان بسیاری جاری کرد. دونالد کمپبل، استاد نجوم از دانشگاه کرنل و همکار پژوهشی رصدخانهی آرسیبو در آن زمان میگوید:
آن اتفاق، یک حرکت کاملاً نمادین بود تا ثابت کنیم ما توانایی انجام چنین کاری را داریم.
رصدخانهی آرسیبو از نسل جوان علاقه‌مند در همه‌ی جوامع دعوت کرده تا در طراحی پیامی جدید مشارکت کنند
گروهی از پژوهشگران دانشگاه کرنل، یک پیام برای نشان دادن روش شمارش (ده‌دهی) و اعداد اتمی عناصر تشکیل‌دهنده‌ی DNA تولید کردند. سپس در ادامه توضیحاتی درمورد فرمول قندها و اساس DNA و همچنین تصویری از ساختار مارپیچ DNA، جمعیت زمین در آن زمان و متوسط قد یک مرد افزوده شد. در نهایت نیز جایگاه ما در منظومه‌‌ی شمسی و تصویری از تلسکوپ آرسیبو نشان داده شد.
ما نمی‌دانیم این پیغام رادیویی جدید به چه شکلی خواهد بود و آیا اصلاً پاسخ برنده‌ی این مسابقه، روزی به‌‌سوی ستارگان فرستاده خواهد شد یا خیر؛ اما به‌نظر می‌رسد که این ایده، یک راه عالی برای تحریک حس کنجکاوی نسل آینده در شناخت جهان شگفت‌انگیز آن‌سوی این سیاره باشد.
