ارز دیجیتال چیست

ارز دیجیتال این توانایی را دارد که تفکر جامعه را درباره پول کاملا تغییر دهد. ظهور بیت کوین ، اتریوم و هزاران ارز رمزنگاری شده دیگر که فقط به صورت الکتورنیکی وجود دارند، باعث شده اند که بانک های مرکزی بسیاری از کشورها وادار به ایجاد تمهیداتی در برابر آن کنند و به سمت تحقیق درباره نحوه عملکرد آنها در حوزه مالی سوق داده شوند.

ارز دیجیتال چیست؟

ارز دیجیتال نوعی ارز است که فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی قابل دسترس است و موجودیت فیزیکی ندارد که به آن پول دیجیتال، پول الکترونیکی، ارز الکترونیکی و یا پول نقد اینترنتی نیز گفته می شود. تنها روش دسترسی به این نوع ارزها صرفا با رایانه و یا تلفن های هوشمند است زیرا جنبه الکترونیکی دارند.

این نوع ارز که به صورت انحصاری در دسترس است به تدریج در حال چیره شدن بر سیستم های مالی قدرتمند جهان است. آنچه که باعث متمایز شدن ارز دیجیتال از ارز الکترونیک موجود در حساب های بانکی شده است جنبه غیر قابل فیزیکی شدن ارز رمزی است. برای مثال شما می توانید به یک دستگاه خود پرداز بروید و ارز الکترونیک موجود در حساب بانکی خود را به صورت فیزیکی دریافت کنید که طی آن نشانه ای از زمان و مکان دریافت شما بر جای خواهد ماند که قابل پیگیری است. اما در ارز دیجیتال هرگز بدین گونه نیست و این ارزها همیشه در یک شبکه رایانه باقی مانده و به روش دیجیتال مبادله می شوند.

یکی دیگر از ویژگی های ارز دیجیتال این است که بنیان آن بر اساس اصول علوم رمز نگاری شده طراحی شده و به صورت غیر متمرکز ایجاد گردیده است و برای شفافیت و ممانعت از هرگونه دستکاری از یک بلاک چین استفاده می کند.

منظور از غیرمتمرکز بودن ارز دیجیتال بدین معنی است که هیچ سازمان و یا نهاد دولتی و یا خصوصی نمی تواند آن را در کنترل خود بگیرد و برای مبادله این نوع ارز به هیج نظام بانکی و یا واسطه ای دیگری وابسته نیستید.

چگونه تولید می شوند

اما برای بسیاری از افراد این سوال پیش می آید که این ارزهای رمزی چگونه تولید می شوند؟ در پاسخ به این سوال باید گفت که اغلب ارزهای دیجیتال همانند بیت کوین توسط دستگاههای پردازش کننده ای با قدرت محاسبات بالا به نام ماینینگ استخراج می شوند. برخی دیگر از کوین های ارز دیجیتال به صورت استخراج شده در سطح شبکه وجود دارند.

تراکنش ارزهای دیجیتال در بستر بلاک چین صورت می گیرد این تراکنش چه برای افرادی که در شبکه حضور فعال دارند و چه آن دسته از افرادی که در شبکه غیر فعال هستند امکان پذیر است.

پس از گذشت چندین سال از رونمایی اولین ارزهای دیجیتال، برخی از آنها با موفقیت بسیار زیادی روبرو بوده اند که از آن جمله می توان به بیت کوین و اتریوم اشاره کرد که توسط هیچ نهاد دولتی قابل کنترل نیستند. بنابراین دولت ها و بانک های مرکزی در سراسر جهان در حال تحقیق درباره امکان ارائه و ایجاد ارزهای دیجیتال خود هستند که با عنوان ارزهای دیجیتال بانک مرکزی شناخته می شوند.

بیشتر بخوانید: آلپاری

ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) چیست؟

نوعی ارز دیجیتال وجود دارد که از طرف بانک مرکزی کشورها صادر می شود و تفاوت عمده آن با ارزهای دیجیتال آزاد در این است که بانک های مرکزی حالت کنترلی بر این ارزها اعمال می کنند و به نوعی این رمز ارزها تحت کنترل بانک های مرکزی قرار می گیرند. برای مثال به این امر فکر کنید که بیت کوین توسط فدرال رزرو مدیریت می شد در این حالت تحت حاکمیت کامل ایلات متحده آمریکا قرار می گرفت.

در حالی که هیچ یک از بانک های مرکزی ارز دیجیتال خود را راه اندازی نکرده اند اما ۸۰ درصد بانک های مرکزی در حال تحقیق درباره این فناوری نوین هستند.

 

ریشه شکل گیری ارز دیجیتال

جهان نوین در آستانه تحولی عمیق و بنیادین در حوزه مالی و تکنولوژی قرار گرفته است. از دید بسیاری از کارشناسان حوزه مدیریت مالی، انقلاب نوظهور ارزهای دیجیتال تاریخچه کهنی ندارد و اگر به گذشته نه چندان دور نگاهی بیاندازیم متوجه این امر می شویم.

ایده طراحی اولین ارز دیجیتال به سال ۲۰۰۸ برمی گردد جایی که وایت پیپر بیت کوین منتشر و اولین کوین های آن در سال ۲۰۰۹ استخراج گردید هر چند قبل از آن نیز تلاش های زیادی برای ساخت یک ارز رمزنگار صورت گرفته بود.

زیر بنای طراحی ارز دیجیتال در صدد حل دو مشکل عمده بود اولین مورد اعتماد به شخص ثالث و یا میانجی و دومین مورد جعل و یا دوبار خرج کردن.

ارز دیجیتال این دو مشکل را به صورت کامل حل کرد و میانجی یا همان واسطه که در اغلب موارد بانک ها بودند را حذف نمود، بنابراین این نوع ارز دیجیتال را به صورت مستقیم می توان خرید و فروش کرد. دومین مشکل نیز که مربوط به امکان جعل و دوباره خرج کردن بود با تکیه بر ویژگی غیر قابل شکست بودن کدها و غیر متمرکز بودن ارزهای دیجیتال از میان برداشته شد.

بیشتر بخوانید: آموزش فارکس

تفاوت های ارز فیزیکی و دیجیتال در چیست؟

در ارزهای دیجیتال هر گونه تراکنشی صورت بگیرد غیر قابل برگشت است تنها در صورتی این امر امکان پذیر است که گیرنده اقدام به برگرداندن ارز دیجیتال شما کند اما در ارزهای فیزیکی با استفاده از بانک ها و نظام قضایی هر کشوری می توان ارز فیزیکی را برگرداند.

از ویژگی های بارز دیگر ناشناس بودن ارزهای رمزی است اگر هر نوع انتقالی در ارزهای فیزیکی صورت بگیرد به نوعی نشانه ای بر جای خواهد ماند اما در ارز رمزی بدین گونه نیست.

ارزهای دیجیتال در حال حاضر مقبولیت جهانی پیدا کرده و به یک ارز فراملی تبدیل شده اند و می توان با استفاده از آنها به داد و ستد پرداخت. البته این امر شامل همه ارزهای رمزی نمی شود اما با گسترش ارزهای دیجیتال و افزایش مقبولیت عمومی آنها تحقق این چشم انداز دور از ذهن نیست.

نکته دیگری که بسیار حائز اهمیت است این است که ارزهای دیجیتال از حاکمیت دولت ها خارج می شود و دولت ها نمی توانند از ارزهای دیجیتال به عنوان ابزاری برای اعمال خواسته های خود بهره ببرند.